Z pamiętnika sfrustrowanej joginki (cz. 2) – abhyasa i vairagya

„Wytrwała praktyka (abhyasa) oraz zdystansowanie (vairagya) są sposobem na opanowanie rozedrganego umysłu” Jogasutra 1,12

Kartka z pamiętnika

„Leżę z nogami na tej kamiennej ścianie; niczym cierpiętnica jakaś. Trzeci dzień tak już leżę. Nie, nie że ciągiem… po 30 minut tak leżę. Dobrze robi mi na lędźwie, które na ostatniej praktyce mocno nadwyrężyłam.

Leżę i myślę, że przecież miałam już takie ładne mostki. O włos od drop backów byłam. A tu nagle coś pykło w dole pleców. Niby delikatnie, ale wygiąć się już nie daje. I zakuwa niemiłosiernie; gdy z łóżka wstaję, czy buty zakładam. No kalectwo prawdziwe.

– Jak mnie to wkurza i frustruje… zamiast posuwać się do przodu, znowu muszę wrócić do tych półmostków.

Bonusy jogi

No wiem, wiem, nie o to chodzi w jodze, żeby robić zaraz jakąś akrobatykę. Chodzi o spokój, o zmianę stylu życia, o to, by poczuć szczęście. Reszta to tylko bonusy. Siła, elastyczność, piękna sylwetka. No i kondycja – z jakąż lekkością pomykam teraz na to moje 6 piętro, gdy winda wysiada. Ba, i bez zadyszki.

Chociaż, kiedy kolano sobie nadwyrężyłam wchodząc do lotosu, to z tym pomykaniem już nie było tak łatwo. Lotos wydawał się opanowany, od miesięcy go przecież robiłam, a tu nagle coś się zacięło. No to pociągnęłam, i chyba za mocno. Masakra. Tyrasz, siódme poty na macie wylewasz, a tu cofasz się do siadu skrzyżnego; i to na kilka miesięcy; tyle to moje nieszczęsne kolano do siebie dochodziło.

No wiem, wiem. Nie o to chodzi w jodze. Muszę wrócić do korzeni. Przypomnieć sobie, jak dobrze mi było w praktyce zanim dowiedziałam, co to jest lotos, drop back, kurmasana, kapotasana. Robiłam te swoje asany jak umiałam, drishti trzymałam. Bandh co prawda nie czułam, ale też dzielnie trzymałam. I oddechem szumiałam.

I cieszyłam się, że coraz wygodniej jest mi w tej jodze. A i w życiu przy okazji też. Za to ją przecież pokochałam; nie za te cholerne drop backi.

Wstaję w końcu spod tej kamiennej ściany. Ufff, na szczęście czuję się jakby lepiej. Schylam się. Jest dobrze. Jutro wracam na matę. Ale tym razem do korzeni. Do oddechu. Do drishti.

– Hmmm… ale ciekawe, kiedy w końcu zrobię te drop backi.”

Abhyasa i vairagya

Któż z nas choć raz nie prowadził ze sobą podobnych rozmów? Któż z nas kierowany ambicją, nie doświadczył kontuzji. I wreszcie, komuż z nas nie zdarza się marzyć o super asanie.

Według Jogasutr Patańdżalego, by doświadczyć spokoju i uniknąć cierpienia, należy swoją praktykę oprzeć na dwóch podstawowych zasadach – abhyasie i vairagyi. Gdzie abhyasa definiuje pilną praktykę, a vairagya bezpragnieniowość i nieprzywiązanie się do przedmiotu praktyki.

Praktykujmy zatem z zapałem, ale nie przywiązujmy się do swoich sukcesów, ani pragnień. Nie tylko, by uniknąć frustracji, rozczarowań, czy kontuzji. Ale przede wszystkim, by praktyka jogi nas uszczęśliwiała; i na macie, i w życiu… nawet bez drop backów 😉

Część pierwsza pamiętnika, dostępna jest tutaj

akrobatyka frustracja kontuzje w jodze Patandżali zalety jogi