W minioną niedzielę w porze śniadania na stole wylądowała staropolska sałatka warzywna… i kolejna obietnica, że będziemy ją częściej robić (obiecujemy to sobie co roku o tej porze).

Tym razem warzywa ugotowane na parze okrasiliśmy wegańskim majonezem z kaszy jaglanej, który to skradł nasze serca dokumentnie. Dla nas to właśnie była zwykła niedziela… a nie żadne Święto…

Bo czym są te świąteczne dni dla kogoś, kto nie deklaruje się być chrześcijaninem?

My traktujemy je po prostu jako dni wolne, czasem tylko spędzane w większym gronie rodzinnym. Nie chodzimy ze święconką. Nie sprzątamy przesadnie domu. Nie istnieje dla nas wielki tydzień.

Nie szykujemy ciast, nie wysyłamy sobie sms-ów z życzeniami, nie uprawiamy obłudy. Dawno temu oboje z mężem zrezygnowaliśmy z przynależności do kościoła katolickiego. I jest nam z tym dobrze. Syna też nie ochrzciliśmy. I hucznego roczku z wykupieniem mszy też nie będzie.

Takie są nasze wybory i absolutnie nie namawiamy do nich innych ludzi.

Za to dużo w naszym domu rozmawiamy. O polityce, o religii, o ocieplaniu klimatu, o tym, że w dzisiejszych czasach nie ma hodowli zwierząt, ale jest przemysł. O tym, że szampon do włosów bez parabenów firmy X jest znacznie lepszy od tego z firmy Y. O tym, że w tę wiosnę będziemy mieć warzywa z ekologicznego gospodarstwa. O mojej jodze i o wspinaniu.

Rozmawiamy i bardzo często zadajemy sobie mnóstwo pytań o przyczyny takich a nie innych wyborów.

Mogłam sobie swobodnie pomalować skrzynie do nowej siedziby mojej szkoły jogi i nikt w domu nie miał o to pretensji. Mogliśmy nie uczestniczyć w tej bieganinie po sklepach w sobotę. Ale jednocześnie ze składników które normalnie mamy w domu mogliśmy zrobić sernik bez pieczenia z kaszy jaglanej i zajadać się nim z pełnym zachwytem. Mogliśmy wybrać się po prostu na spacer do parku. Mogliśmy spędzić ten czas razem, blisko siebie.

Ja jestem weganką. Praktykuję jogę. Czytam etykiety. Mam przyjaciół praktykujących katolików.

I nie umiem zrozumieć jednego… tyle w okresie świąt mówi się o szacunku do siebie, o miłości, o życzliwości, głaszczemy swoje psy lub koty… a nasze stoły uginają się od swojskich wędlin, podrobów…i nie zastanowimy się ani przez sekundę gdzie podziały się w nas te uczucia w stosunku do zwierząt, które zjadamy.