Dochodzenie do siebie po pierwszej praktyce po porodzie jest doświadczeniem bezcennym. Trzęsące się ręce, zachwianie równowagi, ból w miejscach mojego ciała, w których jeszcze przed porodem były mięśnie, i to jakże mocne!

A teraz… na brzuchu wisi resztka tego, co smarowałam masłem shea, aby rozstępów nie było. Ich owszem nie ma, ale coś Franek chyba zapomniał ze sobą zabrać z ciała mamusi, bo u mnie zostało. I nadmiar chyba tego czegoś stworzył swoistą barierę przed tym, co zwykłam nazywać mięśniami jeszcze kilka miesięcy temu… Franek wyszedł, i zaczynam się zastanawiać, czy nie podebrał mi mięśni z brzucha… bo tam kompletne echo jest, nic, zero, nul…

Tygodniowe zakwasy… czułam się znów, jak kilka ładnych lat temu po pierwszych w swoim życiu warsztatach z ashtanga jogi z Radosławem R… Na porodówce moje biodra wywołały zachwyt… a teraz czuję, jakbym miała tam blokadę… nie ma w nich nic z tamtych moich bioder, poza bólem po praktyce.

I sama zaczynam się zastanawiać, który ból gorszy… porodowy, czy popraktykowy?

I w sumie to jeszcze czegoś nie wiem… może Franek nie powinien pozwalać mi wchodzić na matę… żyłabym dłużej w błogostanie niewiedzy, może koiłabym moją duszę zdjęciami sprzed ciąży w asanach, marzyłabym znów o tak pięknie wypracowanym ciele… a tak to miałam dziś kłopot wejść z nim na 4 piętro bez windy… a chłop waży niespełna 3 kg 🙁