– Hindusi mają z tym mniejszy problem – dowiedziałam się na moim pierwszym kursie nauczycielskim. Chodziło o odchylenie głowy. Na przykład w wojowniku 1. Lub utkatasanie – pozycji krzesła. O rybach, wielbłądach, gołębiach nie wspominając.

– Hindusi nie boją się tak spojrzeć w tył – tłumaczył guru. – W Europie, Ameryce, Australii… lubicie patrzeć tylko do przodu.

Coś w tym jest. A przecież czasem dobrze spojrzeć w tył. Na przykład teraz, w okolicach sylwestrowych, kiedy panuje ogólny klimat podsumowań i prognoz. Do przewidywania przyszłości, przeszłość jest niezbędna. Do ustanawiania celów przydaje się spojrzenie na to, co już osiągnęliśmy. Zanim zapełnimy nową listę postanowień, wypadałoby się rozliczyć z zeszłorocznych.

Miejsce, w którym byłam 12 miesięcy temu, to zupełnie inne miejsce niż to, w którym jestem teraz. Choć geograficznie – to samo. I jednego, i drugiego sylwestra spędzałam na warsztatach w Siódmym Lesie z Yoga Republic. Rok temu byłam jednak inną osobą. Zupełnie inne rzeczy miałam w głowie, w sercu i w planach. Ta spektakularna zmiana stanu posiadania dała mi do myślenia. Co zmieni się za 12 miesięcy? Co zmienię za 12 miesięcy? Pewnie przebędę podobnie duży kawał drogi i znów znajdę się w innym miejscu, z inną perspektywą, z innym bagażem. Czy tego chcę? Nie ma co nie chcieć. Nie ma co się opierać zmianom. Lepiej obserwować, reagować, a może nawet planować.

W tym roku do Siódmego Lasu wzięłam powieść Joanny Bator „Purezento”. Jest tam Myo – japoński mistrz kintsugi – sztuki naprawiania przy użyciu złota. Sztuki naprawiania rozbitych czarek, dzbanków, wazonów. Czy wszystko, co rozbite trzeba naprawiać? – pyta uczennica mistrza. Są skorupy czekające na sklejenie złotem. I są śmieci, których trzeba się pozbyć.

Tak jest, potwierdza Myo: „Najważniejsze, to umieć odróżnić jedne od drugich. To wymaga odwagi. Jeśli jej nie znajdziemy, zmarnujemy złoto na sklejanie śmieci.”

No więc… z okazji Nowego Roku tego właśnie nam życzę. Odwagi. Odwagi w odróżnianiu. Bo dzięki niej za 12 miesięcy nie będziemy bali się spojrzeć ani do tyłu ani w przód.