Budzik 4.54. Pierwsze samasthithi 5.26. Tak wychodzi. Zabawne, bo zestaw porannych rytuałów mam codziennie trochę inny… czasem wstaję przed budzikiem, dłużej grzebię w szafie, szybszym krokiem idę do szkoły (bo mróz)… a i tak wychodzi zawsze 5.26. Pierwsze powitanie słońca. A. Potem B. Ziew. Nuda. tak kiedyś myślałam. Teraz już nie, bo pokochałam powtarzalność ashtangi. Trochę za to, że ciało robi wszystko z pamięci, wyślizgane ścieżki w mózgu pozwalają nie tracić energii na pytania: „Co dalej?” i otwieram się na doświadczanie, doznawanie, przyjmowanie informacji. Ale jest jeszcze coś… codziennie (prawie) wchodzę w te same pozycje. A ponieważ są te same, łatwo mi dostrzegać nawet mikroróżnice. Okazja do zastanowienia się „Dlaczego dzisiaj jest tak? Inaczej niż wczoraj?”

Trochę już wiem: późna kolacja sprawia, że ciało jakoś gorzej współpracuje. O dziwo, podobnie działa duża dawka snu (po nieprzespanej nocy praktyka jest super!). Orientuję się mniej więcej w korelacjach z dniem cyklu, porą roku, sprawnym działaniem kaloryferów, pływaniem, bieganiem, jazdą konną i gorącą czekoladą dzień przed. Ciągle badam jak relacje z ludźmi, życie zawodowe i mój stan psychiczny wpływają na wygięcia do przodu i wstawanie z mostka. Im więcej wiem (bo już coś wiem, ale nie wszystko chcę napisać, żeby cię nie programować…) tym chętniej traktuję praktykę jak update. Coś jak przekazanie dyżuru w szpitalu. Jeden lekarz (ten z wczoraj) przekazuje drugiemu (temu z dzisiaj), jaka jest sytuacja. A ta sytuacja, to czasem sygnał, że idę w niewłaściwym kierunku i powinnam zaktualizować nawigację (albo terapię, trzymając się nomenklatury z „Dra. House’a”). Lub przeciwnie – kierunek jest dobry i lepiej, żebym się go trzymała (i nie zmieniała substancji czynnej). Żeby mieć najświeższe dane, trzeba jednak ten update robić regularnie. No wiesz, 6 razy w tygodniu z wyjątkiem moondays i ladies holidays. 5.26. Samasthithi. Surya Namaskar 1. Ziew. Ziew? Nie, już nie. Update.