fot. Roman Fierfas, taojoga.pl

Obudź w sobie wewnętrznego nauczyciela

Ashtanga Joga to wyjątkowy system praktyki jogi, który różni się od pozostałych metod. Pomimo tego, że asany są takie same, to znacząco różni się podejście do praktyki i tego, co chcemy dzięki niej osiągnąć. Nie chodzi tylko o to, żeby wpływać na ciało, ale także o to, żeby działać też na poziomie ducha, żeby oczyszczać umysł z nadmiaru myśli i stymulować rozwój świadomości. Dlatego też zalecenia co do sposobu wykonania asan pozbawione są nadmiernie szczegółowych komunikatów, aby umysł logiczny mógł się wyłączyć podczas praktyki, i aby możliwa była prawdziwa praca wewnętrzna, w tym właśnie nawiązanie kontaktu ze swoim wewnętrznym nauczycielem.

Kilka słów wprowadzenia

Ashtanga Joga to system praktyki jogi, przekazany współczesnemu światu przez Sri K. Pattabhi Joisa. Podstawą praktyki jest płynne wykonywanie asan według stałej sekwencji i łączenie każdego ruchu z oddechem. Pozostawanie w asanach przez czas nie dłuższy niż kilka oddechów powoduje, że jest to trochę bardziej dynamiczna odmiana, w porównaniu do innych form praktyki jogi.

Szkoła Ashtanga Jogi powstała w mieście Mysore, w południowych Indiach i istnieje tam do dziś. Obecnie prowadzona jest już przez wnuka Pattabhi Joisa – Sharata Joisa, jako KPJAYI – K. Pattabhi Jois Ashtanga Yoga Institute. Dzięki temu, że Pattabhi Jois zdecydował się na a nauczanie również ludzi z Zachodu, to Ashtanga Joga stała się dostępna dla zachodniej cywilizacji i obecnie jest jednym z najpopularniejszych systemów praktyki jogi na świecie, będąc jednocześnie jednym z najstarszych.

fot. Roman Fierfas, taojoga.pl

Stałość sekwencji asan

Unikalność systemu Ashtanga Joga polega na stałości sekwencji asan wykonywanych podczas codziennej praktyki. Każdy uczeń zapamiętuje daną sekwencję i wykonuje ja samodzielnie, w rytmie swojego oddechu. Innymi słowy, praktykując w tym systemie dostajesz narzędzie do samodzielnego rozwoju, ponieważ ucząc się sekwencji asan, możesz w znacznym stopniu uniezależnić się od nauczyciela. Znając sekwencję możesz ją wykonywać samodzielnie zawsze i wszędzie. Oczywiście warto mieć nauczyciela i warto jak najczęściej z nim praktykować, ale gdy z jakiegoś powodu nie masz takiej możliwości, to nic nie stoi na przeszkodzie, żeby praktykować indywidualnie.

Wewnętrzny nauczyciel

Wykonując samodzielnie gotową sekwencję asan, nie musisz czekać na wskazówki nauczyciela i dostosowywać się do narzucanego na zajęciach prowadzonych tempa. Dzięki temu bardziej skupiasz się na sobie i budzisz swojego wewnętrznego nauczyciela.

Początkowo praktyka ta może wydawać się nieco bardziej wymagająca, bo trzeba włożyć wysiłek w zapamiętanie kolejności asan i w pewien sposób zdać się na siebie. To często wywołuje niepokój, bo w końcu całe życie jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że ktoś nam mówi, co mamy robić. W szkole nauczyciel zwykle jest wyrocznią, gdyż nasz system szkolnictwa raczej nie wspiera samodzielnego myślenia, niestety… Tak więc, wiele osób czuje obawy i niechęć do zdania się na siebie. A przecież właśnie zaufanie sobie jest najważniejsze. Nikt nie wie lepiej, co się dzieje w naszym ciele, niż my sami. Trzeba tylko w to uwierzyć i słuchać sygnałów, które ciało wysyła.

Świadomość ciała

Praktyka, w której nie musisz słuchać tego, co mówi nauczyciel i czekać na jego polecenia, przenosi uwagę do wewnątrz, dzięki temu staje się medytacją. Przeniesienie uwagi do wewnątrz i praktykowanie w rytmie swojego oddechu bardzo zwiększa świadomość własnego ciała. A liczenie oddechów, aby wiedzieć jak długo pozostawać w asanie powoduje, że wyciszają się myśli i umysł się relaksuje. Podróż w głąb ciała staje się więc niesamowitą przygodą. Można samemu wyczuć, w którym miejscu są napięcia lub blokady energetyczne i pracować nad ich usunięciem za pomocą rozciągania i oddechu. Rozwinięcie świadomości swojego ciała oraz poznanie jego możliwości i ograniczeń jest najlepszą metodą unikania kontuzji.

fot. Roman Fierfas, taojoga.pl

Indywidualność sekwencji

Praktyka w systemie Ashtanga Joga charakteryzuje się również indywidualnym podejściem do ucznia. Pomimo tego, że sekwencje asan pozostają niezmienne, to każdy uczeń wykonuje taką część sekwencji, jaka jest dla niego na dany moment odpowiednia. Sekwencje stają się coraz trudniejsze wraz z poziomem zaawansowania, co oznacza że zaczyna się praktykować nowe asany, zastępując nimi te, które nie przynoszą już progresu. Chociaż możliwe są powroty do wcześniejszych sekwencji w okresach gorszego samopoczucia. W ten sposób przejawia się indywidualność praktyki Ashtanga Jogi. Sekwencje są stałe, ale to nie znaczy, że wszyscy i zawsze wykonują te same asany.

Indywidualność doświadczenia

Ponadto praktyka w systemie Ashtanga Joga uwzględnia indywidualne predyspozycje ciała, dlatego też nie ma sztywnych i precyzyjnych zaleceń, co do tego jak należy daną asanę wykonać. Nauczyciel daje wskazówki, ale również zachęca do samodzielnej eksploracji, tak aby ostatecznie to sobie samemu ufać najbardziej.

Początkujący adepci jogi mogą czuć się trochę zdezorientowani tym, że czasami spotykają się z odmiennymi zaleceniami od różnych nauczycieli, ale tak to jest, że każdy jest trochę inny, i trochę inaczej pracuje ze swoim ciałem. Trzymanie się sztywno dogmatów może skutkować kontuzjami. Dlatego ważne jest, aby słuchać, próbować, ale ostatecznie samemu decydować co jest dobre, a co złe.

Zaufaj sobie

Taki jest jest ostateczny cel praktyki w systemie Ashtanga Jogi – przenieś uwagę do wewnątrz, skoncentruj się i zaufaj sobie. Energia podąża za uwagą, jeśli przeniesiesz uwagę do wnętrza, to ciało samo Cię pokieruje, dlatego mówimy 99% praktyki 1% teorii.

Nauczyciel jest od tego aby pomagać, a nie narzucać swoją wolę. Dobry nauczyciel korzysta z wiedzy książkowej, ale i ze swojego własnego doświadczenia, dlatego też czasem wskazówki się różnią. Co nie oznacza, że tylko jedna jest prawdziwa, wszystko zależy od indywidualnego przypadku. A o tym co jest dla Ciebie dobre ostatecznie powinieneś decydować sam.

ashtanga asztanga Mysore Sri Patabbhi Jois