7 wariantów vrksasany

Vrksasana (pozycja drzewa) jest jednym z pierwszych balansów, z którym zapoznają się praktykujący jogę. Wymaga nie tylko dużego zaangażowania nogi postawnej i otwartych bioder, ale także równowagi ciała oraz umysłu. Zapoznaj się z kilkoma wariantami, które pomogą Ci w eksploracji tej pozycji.

Drzewo jest stabilne. Jego korzenie sięgają głęboko – to noga, na której stoisz i utrzymujesz ciężar pozycji. Musi być prosta i ustawiona pionowo. Dociskaj wewnętrzną stopę, aby zewnętrzne biodro pozostało zwarte. Cofaj przód uda, aż tył uda ustawisz nad piętą. Pniem drzewa jest tułów. Boki tułowia są równoległe, tej samej długości. Aby drzewo urosło boki muszą się nieustająco wydłużać. Zgięta noga jest gałęzią. Skierowaną do boku i ciągle rosnącą. Dlatego wydłużaj wewnętrzne udo od pachwiny do kolana sięgając nogą w bok. Uniesione ręce są listkami. Kierują się w górę do słońca. Wyciągnij je tak wysoko aż cały tułów zareaguje wydłużeniem.

Poznajcie 7 wariantów tej pozycji!

1. Pierwszym wyzwaniem w pozycji drzewa jest utrzymanie równowagi. Początkujący walczy o utrzymanie balansu i nie słyszy wskazówek nauczyciela. Najprostszym rozwiązaniem jest oparcie się o ścianę. Niektórzy moi uczniowie stają w niewielkiej odległości od podparcia i sama świadomość jego istnienia wystarcza, aby stanąć stabilnie. Początkowo możesz oprzeć pośladki, plecy, tył głowy i ręce o ścianę. Kiedy poczujesz się pewniej, stań trochę dalej podpierając się jedynie rękami. Naprzemiennie próbuj stać z podparciem i bez. Dodatkową zaletą ściany jest ustawienie tylnej płaszczyzny ciała w pionie. Od razu poczujesz, czy oba pośladki tak samo przylegają, czy tułów nie rotuje się, czy zgięte kolano jest daleko z przodu.

 

2. Kolejną trudnością jest stopa zgiętej nogi. Wyzwaniem może być zarówno uniesienie jej wysoko do krocza jak i utrzymanie bez ześlizgiwania. Tutaj możesz użyć pomocy. Wystarczy skrawek maty pomiędzy stopę a wewnętrzne udo, aby zwiększyć przyczepność. Możesz też chwyć jedną ręką stopę i przytrzymać. Oczywiście to nie zwalnia cię z pracy nogami: zgiętą nogę dociskasz do uda (szczególnie piętą), a zewnętrzne udo i biodro prostej nogi mocno oporują. Jeśli stopa nie tylko ślizga się, ale ciężko ustawić ją wyżej niż kolano, weź pasek. Obejmij nim kostkę i podciągnij stopę wyżej.

3. Brak równowagi może wynikać z braku docisku nogi postawnej. Może też być skutkiem zamkniętej miednicy. Jeśli kolano idzie do przodu, a nie do boku, zmienia się środek ciężkości pozycji. Aby zwiększyć otwarcie bioder stań bokiem do ściany, a jeszcze lepiej drabinki i zahacz kolano zgiętej nogi. Postaraj się, aby kolano znalazło się w linii z prostą nogą. Teraz pracuj intensywnie nad przesuwaniem guzu kulszowego (kości pośladka) zgiętej nogi do przodu. Twoim celem jest ustawienie w jednej linii obu bioder i wewnętrznego kolana zgiętej nogi. Im bardziej zasysasz prawy pośladek, tym bardziej wycofuj prawe kolano i lewe udo. Dzięki temu otworzysz prawą pachwinę.

     

4. Czasem ciało jest gotowe do balansu, ale umysł jest tak niespokojny, że nie pozwala nam na wykonanie pozycji. Dobrą praktyką jest znalezienie nieruchomego punktu na wysokości naszych oczu. Skupienie wzroku wyciszy umysł. Innym rozwiązaniem jest stanięcie przodem do ściany. Wtedy żadne bodźce zewnętrzne nie będą cię rozpraszać. Dodatkowym atutem jest możliwość oparcia rąk na ścianie i wzmocnienie równowagi.

5. Otwarcie miednicy jest długim procesem. Jeśli mimo wysiłków pachwina zgiętej nogi ciągle się zamyka i zaciska możesz zastosować pomoce w postaci piankowych klocków (lub pianek). Stań przodem do ściany. Między szczyt lewego uda a ścianę włóż piankowy klocek. Drugi klocek umieść między wewnętrznym prawym kolanem a ścianą. Jeśli to za mało, użyj zamiast klocków kilku pianek. Nie napierając na klocki przesuwaj prawy guz kulszowy do ściany wydłużając wewnętrzne prawe udo. Po chwili, kiedy poczujesz, że prawe udo się wydłużyło, możesz opuścić klocek spod kolana niżej, aby kontynuować rozciąganie.

6. Uniesienie zgiętej lub prostej nogi skutkuje zazwyczaj skróceniem boku po stronie tej nogi. W pozycji drzewa chcemy, aby kolce biodrowe pozostały na ten samej wysokości, a boki jednakowej długości. Aby to osiągnąć, zahacz kciuki o siebie i unieś do góry z intencją wydłużenia boków. Następnie wychyl się w lewą stronę wydłużając intensywniej prawy bok. Zachowaj taki długi bok kiedy wrócisz tułowiem do pionu. To też dobre ćwiczenie na równowagę.

7. Na koniec supta vrksasana czyli leżące drzewo. Połóż się na brzuchu i zegnij prawą nogę. Chwyć za prawą kostkę jak w stojącym wariancie numer 2. Lewą rękę oprzyj jak do chaturangi. Podwiń palce lewej nogi i oprzyj na podłodze. Napieraj prawym pośladkiem do podłogi i jednocześnie unoś prawe kolano od ziemi.