Jeśli nie wiesz, co robić… rób jogę

Wszystkim nam zaparło dech w piersiach. Sytuacja w Ukrainie przerosła wyobrażenia polityków, analityków, historyków, ale też nasze, zwykłych ludzi. Nikt się nie spodziewał, że w czasach, w których naszym podstawowym problemem jest dobro planety, kiedy staramy się oszczędzać wodę i segregować odpady, ograniczać nasz ślad węglowy i żyć ekologicznie, jeden człowiek jest gotowy rozpętać wojnę i zabijać bezbronnych ludzi. Przez ostatnie lata rozwijaliśmy w sobie empatię, zwracaliśmy się do intuicji i duchowości. Nie przygotowywaliśmy się na konfrontację z wojną. Ani z bombardowaniem bezbronnych ludzi, z zabijaniem dzieci. Dlatego, zaparło nam dech w piersiach.

Zapłakane oczy

Pierwszą rodzinę ukraińską spotkałam dwa dni temu. Kruchość tej kobiety, trzymającej w ramionach dziecko, jej zapłakane oczy i rozedrgane ręce uświadomiły mi, że jeszcze nic nie przeżyłam. Patrzę tylko na monitor komputera i czytam wiadomości. Czuję lęk, ale nic mi przecież teraz nie grozi. Nie widziałam tego co ona, nie musiałam uciekać z dziećmi przed bombardowaniem z jedną torbą do której trzeba zmieścić całe swoje życie.

I wtedy zrozumiałam, że nie ma lepszej drogi, żeby odnaleźć się w tej nowej sytuacji: Jeśli nie wiesz, co robić, rób jogę!

Mamy przecież osiem ścieżek jogi

Mamy jamy i nijamy, żeby zająć się potrzebującymi i żeby zająć się sobą, zaoferować pomoc, przekazać pieniądze albo zaangażować się w działanie. Możemy dać wsparcie, objąć ramieniem albo po prostu wysłuchać tych ludzi i przy nich być. Robić proste, potrzebne rzeczy, jak miliony naszych rodaków teraz.

Mamy pranajamę, jako narzędzie pracy z energią. Kiedy naprawdę nie potrafimy odnaleźć balansu, kolejne wiadomości napawają nas lękiem i wzbudzają niepokój o własne bezpieczeństwo, kiedy brakuje nam sił i determinacji do działania, możemy wykorzystać oddech. Wystarczy usiąść, zamknąć oczy i zwrócić uwagę do wnętrza, zająć się wydłużaniem wdechu i wydechu, a spokój w ciele pojawi się, jako naturalna konsekwencja.

Mamy medytację, dzięki niej możemy w otaczającej nas rzeczywistości szukać spokoju. Często błędnie myślimy o medytacji, jak o siedzeniu w idealnych warunkach i osiąganiu transcendentnych stanów świadomości. Tymczasem medytacja jest po prostu siedzeniem w naszej własnej rzeczywistości, nie w idealnej ciszy. Za ścianą słychać głosy sąsiadów, z podwórka szczekanie psa, ulicą przejedzie karetka a w pokoju obok dziecko odrabia zadanie domowe. W tym całym zamieszaniu chcemy zwrócić się do wnętrza i zostać w ciszy ze sobą. Chcemy odnaleźć spokój, który nosimy w sobie, bo on nigdy nie przychodzi z zewnątrz, trzeba go wydobyć z dna swojej istoty. Dlatego, medytacja jest idealnym narzędziem do tego, żeby dzisiaj, w obliczu wojny, zebrać siły na dalsze działanie.

Mamy wreszcie praktykę na macie. W pokoju albo na shali możemy rozwinąć swoją ,matę i przez chwilę zanurzyć się w asanach. Trwać w pozycji i czuć swoje ciało i swoją istotę do głębi, do szpiku kości. Dzięki temu, możemy na nowo odnaleźć swoją siłę i być gotowym, żeby pomagać innym.

Egzamin na jogina

W takich czasach, jak te które właśnie przeżywamy możemy sprawdzić, jak silna jest nasza praktyka. Bo jeśli do tej pory była ona tylko fizyczna, to z pięknych wygibasów na macie nie będziemy mieli dzisiaj dużo korzyści. Ale, jeśli praktyka jogi była rzeczywiście podążaniem każdą z ośmiu ścieżek, to mamy na czym się teraz oprzeć. Mamy narzędzia, które pomogą nam przetrwać i pomogą nam wspierać innych.

Dlatego, jeśli nie wiesz, co robić, rób jogę!

Joga joga na wojnie kryzys osiem ścieżek jogi praktyka w kryzysie stres szok wojna